هرسال عدد ستون کناری رو تغییر میدادم اما یک سال و نیم گذشت و عدد 23 که تصورم از قبل بهترین سال زندگی ام خواهد بود در این ستون رقم نخورد و بالافاصله باید عدد 24 را جایگزین کنم.
نزدیک به یک سال است که جهان درگیر پاندمی کرونا شده است و ما نیز همینطور.
سالی که گذشت 3 نفر از اعضای فامیلم را از دست دادم . اولین و دردناک ترینش مرگ زینب بود. صبحی در خیابان بودم . ویدا تماس گرفت گفت زینب و تماس قطع شد. خودم تماس گرفتم. دیوانه وار در خیابان و تاکسی و خانه و اسنپ گریه میکردم. زینب زندایی ام بود اما مهربانترین شخص در اعضای فامیل بود . او تنها کسی بود که به کودکان اهمیت میداد. بچه که بودم به حرف هایم گوش میداد. به خیال پردازی هایم و. . متولد 62 یا 63 بود . روز مرگ او با روز تولد بهترین دوستم مهلا یکی شده است.
بعد از او صبحی از روزهای مرداد در رخت خواب بودم و ویدا تماس گرفت که عباس مرده . اکنون که این را نوشتم دوباره بهتم زده است . او پسر عمه ام بود . 37 سال داشت و .
تماس بعدی ساعت 7:30 صبح. نیمه ی دوم ابان ماه بود. مامان گریه میکرد و میگفت بابا رفت. باباعلی پدر مامان بود . در بستر بیماری بود و به شدت با او به بی احترامی رفتار میشد . از تمام شدن این وضعیتش خوشحال شدم . روزی که رسیدم خانه ی باباعلی تشییع جنازه کرده بودن . دایی بغلم کرد و زد زیر گریه اما من در تمام این مدت گذشته اشکی از چشمم سرازیر نشده است . او همان بود که در دوران دبیرستان برایش نوشتم:
پدر بزرگ عبوسی که با تحمیل رنج سالیانه اش بر چهره ی من/ شادی را برای معشوقگانش به ارمغان می اورد.
خب باز هم ازینها نوشتن بس است.
حال خودم خوب است. (این مطلب در حال ویرایش شدن است . لازم دانستم که ادامه بدهم.)
سالی که گذشت کمی سبک زندگی شخصی ام تغییر کرد.کمی بیشتر مستقل شدن را تجربه کردم. سفری را هم که دوست داشتم رفتم سفری به ارتفاعات در دل مه. با همسفری خوب که تفاهممان زیاد بود. سفری که در زیر ویدئو اش نوشتم: تصوری که تبدیل به واقعیت شد.
دوستی ها جایی قطع میشوند. جایی از سر گرفته میشوند . جایی هم برای همیشه تمام میشود . اما این ماییم که ادامه میدهیم و به شوق رسیدن به لبخند های زیباتر.
ام ,سال ,روز ,گذشت ,جایی ,زینب ,بود که ,یک سال ,و تماس ,و به ,تماس گرفت
درباره این سایت